Standardy Ochrony Małoletnich

Załącznik nr 1
do Zarządzenia nr 1/2024 z dnia 06 sierpnia 2024r.
Prezesa Smart Minds Polska sp. z o.o  .

Polityka Ochrony Dzieci  przed Krzywdzeniem 

Smart Minds Polska sp. z o.o – Twoje Centrum Edukacji 

Preambuła

Dobro dziecka jest naczelna zasadą wszystkich działań podejmowanych przez pracowników Smart Minds Polska sp. z o.o  ( zwanego dalej  placówką). Pracownicy traktują  dziecko z szacunkiem oraz uwzględniają jego potrzeby. Pracownik placówki, realizując te cele, działa w ramach obowiązującego prawa, przepisów wewnętrznych instytucji oraz swoich kompetencji.

Rozdział I
Objaśnienie terminów

§1

1. Pracownikiem placówki jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę lub umowy zlecenia.
2. Dzieckiem jest każda osoba do ukończenia 18 roku życia.
3. Opiekunem dziecka jest osoba uprawniona do reprezentacji dziecka, w szczególności jego przedstawiciel ustawowy(rodzic/opiekun prawny) lub inna osoba uprawniona do reprezentacji na podstawie przepisów szczególnych lub orzeczenia sadu (w tym: rodzina zastępcza).

4. Inna osoba- osoba nie będąca pracownikiem  ani opiekunem  dziecka.
5. Wyrażenie zgody przez opiekuna dziecka oznacza zgodę co najmniej jednego z opiekunów dziecka. W przypadku braku porozumienia między opiekunami dziecka należy poinformować opiekunów  o konieczności rozstrzygnięcia sprawy przez sąd.
6. Przez krzywdzenie dziecka należy rozumieć popełnienie czynu zabronionego na szkodę dziecka przez jakąkolwiek osobę, w tym pracownika placówki i jego opiekunów.

Krzywdzeniem jest:
Przemoc fizyczna – jest to celowe uszkodzenie ciała, zadawanie bólu lub groźba uszkodzenia ciała. Skutkiem przemocy fizycznej mogą być złamania, siniaki, rany cięte, poparzenia, obrażenia wewnętrzne.
Przemoc emocjonalna – to powtarzające się poniżanie, upokarzanie i ośmieszanie dziecka, wciąganie dziecka w konflikt osób dorosłych, manipulowanie nim, brak odpowiedniego wsparcia, uwagi i miłości, stawianie dziecku wymagań i oczekiwań , którym nie jest ono w stanie sprostać.
Przemoc seksualna – to angażowanie dziecka w aktywność seksualną przez osobę dorosłą. Wykorzystywanie seksualne odnosi się do zachowań z kontaktem fizycznym (np. dotykanie dziecka, współżycie z dzieckiem) oraz zachowania bez kontaktu fizycznego (np. pokazywanie dziecku materiałów pornograficznych, podglądanie, ekshibicjonizm). Przemoc ta może być jednorazowym incydentem lub powtarzać się przez dłuższy czas.
Zaniedbywanie – to niezaspokajanie podstawowych potrzeb materialnych i emocjonalnych dziecka przez rodzica lub opiekuna prawnego, niezapewnienie mu bezpieczeństwa, odpowiedniego jedzenia, ubrań, schronienia, opieki medycznej, bezpieczeństw;, brak nadzoru w czasie wolnym oraz odpowiedniej opieki podczas wypełniania obowiązku szkolnego.

7. Osobą odpowiedzialną za Politykę Ochrony Dzieci jest wyznaczony przez  Prezesa pracownik sprawujący nadzór nad realizacją Polityki Ochrony Dzieci w placówce.
8. Osoba odpowiedzialna za Internet to wyznaczona przez dyrektora placówki osoba/ pracownik, sprawujący nadzór nad korzystaniem
   z Internetu przez dzieci na terenie instytucji oraz nad bezpieczeństwem dzieci w Internecie.
9. Danymi osobowymi dziecka jest każda informacja umożliwiająca  identyfikację dziecka.

Rozdział II

Zasady rekrutacji pracowników/wolontariuszy/stażystów/praktykantów

§2

1. Dyrektor placówki dokłada wszelkich starań, by  zatrudniać pracowników/współpracowników posiadających odpowiednie kwalifikacje i kompetencje, którzy podzielają wartości wynikające z Konwencji o Prawach Dziecka, w szczególności prawo dziecka do ochrony przed krzywdzeniem. Każdy kandydat na nowego pracownika przesyła CV oraz w miarę możliwości referencje.
2. Przed przystąpieniem do pracy wybrany kandydat, oprócz innych wymaganych przepisami prawa dokumentów, składa zaświadczenie dotyczące niekaralności za przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności oraz przestępstwa na szkodę małoletniego oraz
o toczących się względem niego postępowaniach karnych (z krajowego rejestru karnego).
3. Każdy nowo przyjęty pracownik zapoznaje się z zapisami Polityki Ochrony Dzieci, regulaminem pracy, zasadami przestrzegania praw dziecka oraz zasadami ochrony i przetwarzania danych osobowych w placówce. Zapoznanie się z wymienionymi powyżej zasadami potwierdza podpis pracownika pod oświadczeniem umieszczonym w umowie stanowiącej podstawę zatrudnienia (załącznik nr 1).

Rozdział III

Kodeks postępowania z dzieckiem

§3

1. Naczelną zasadą wszystkich czynności podejmowanych przez personel placówki jest działanie dla dobra dziecka i w jego najlepszym interesie.
   2. Stosunek pracowników do uczniów cechuje : życzliwość, wyrozumiałość, cierpliwość a jednocześnie stanowczość i konsekwencja w stosunku do ustalonych norm i zasad.
   3. Personel placówki
   a) traktuje dziecko z szacunkiem i akceptacją, uwzględnia jego godność i prawa, pozwala
   wyrażać swoje poglądy;
   b) traktuje indywidualnie każde dziecko, starając się rozumieć jego potrzeby i wspomagać jego rozwój, czyniąc go współuczestnikiem i współtwórcą tego procesu;
2. c) wychowuje ucznia w duchu odpowiedzialności za własne czyny i ponoszenia konsekwencji dokonywanych wyborów;
   d) uczy zasad kultury osobistej, kształtuje postawy prorodzinne i prospołeczne;
   e) pamięta, że pierwszymi i głównymi wychowawcami dzieci są rodzice lub opiekunowie prawni, szanuje ich prawa oraz wspomaga w procesie wychowania.
   Pracowników obowiązuje obiektywizm, sprawiedliwość, bezstronność i bezinteresowność w traktowaniu i ocenianiu każdego ucznia.

Rozdział IV

Procedury interwencji w przypadku krzywdzenia dzieci  

§4

W przypadku uzyskania informacji lub zauważenia przez pracownika placówki, że dziecko jest krzywdzone, pracownik ma obowiązek zgłosić ten fakt  Osobie  odpowiedzialnej za Politykę Ochrony Dzieci oraz sporządzenia z tego faktu notatki.

§ 5

1.Osoba odpowiedzialna za Politykę Ochrony Dzieci wzywa osobę, którą podejrzewa się 
o krzywdzenie i informuje ją o podejrzeniu.

1. Osoba odpowiedzialna za Politykę Ochrony Dzieci  w celu wyjaśnienia prawdziwości
   faktów sporządza opis zaistniałej sytuacji  oraz plan pomocy dziecku – na podstawie rozmów:
   a) z dzieckiem ( w obecności innego pracownika placówki);
   b) ze zgłaszającym fakt krzywdzenia dziecka;
   c) z podejrzanym o krzywdzenie.
2. Plan pomocy dziecku powinien zawierać wskazania dotyczące:
   a) podjęcia przez placówkę działań w celu zapewnienia dziecku bezpieczeństwa, w tym ewentualne zgłoszenie podejrzenia krzywdzenia do odpowiedniej instytucji;
   b) wsparcia, jakie placówka zaoferuje dziecku;
   c) skierowania dziecka do specjalistycznej placówki pomocy dziecku, jeżeli istnieje taka potrzeba.
   d)  jeżeli zaistnieje taka potrzeba- wszczęcie procedur zapewniających bezpieczeństwo dzieci ( np. procedura Niebieskiej Karty, wniosek o wgląd w sytuację rodziny do OPS-u, wniosek do Sądu Rejonowego Wydział Rodzinny  i Nieletnich lub zawiadomienie o podejrzeniu przestępstwa do policji/ prokuratury) .
3. Przy sporządzaniu planu pomocy dziecku placówka może korzystać z pomocy pracownika socjalnego, policji, kuratora lub innych pracowników organizacji i służb powołanych do ochrony małoletnich.

§6

1. Wszyscy pracownicy placówki i inne osoby, które w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych podjęły informacje o krzywdzeniu dziecka lub informacje z tym związane
   są zobowiązane do zachowania tych informacji w tajemnicy wyłączając informacje przekazywane uprawnionym instytucjom w ramach działań interwencyjnych.

 Rozdział V

Zasady ochrony danych osobowych dziecka

§7

1. Dane osobowe dziecka podlegają ochronie na zasadach określonych w ustawie o ochronie danych osobowych.
   2. Pracownik placówki ma obowiązek zachowania w tajemnicy danych osobowych, które przetwarza oraz zachowania w tajemnicy sposobów zabezpieczenia danych osobowych przed nieuprawnionym dostępem.
   3. Zasady przetwarzania danych oraz zasady udostępniania danych osobowych dziecka są określone w odrębnych przepisach. Udostępnianie tych danych jest możliwe wyłącznie osobom i podmiotom uprawnionym.
   
   

   §8

2. Pracownik w placówce może wykorzystać informacje o dziecku w celach szkoleniowych lub edukacyjnych wyłącznie z zachowaniem anonimowości  dziecka oraz w sposób uniemożliwiający identyfikację dziecka.
   

   §9

1.Pracownik placówki nie udostępnia przedstawicielom mediów informacji o dziecku ani jego opiekunie.
2.Pracownik placówki, w wyjątkowych i uzasadnionych sytuacjach, może skontaktować się
z opiekunem dziecka i zapytać go o zgodę na podanie jego  danych kontaktowych przedstawicielom mediów. W przypadku wyrażenia zgody, pracownik podaje przedstawicielowi mediów dane kontaktowe do opiekuna dziecka.
3.Pracownik placówki nie kontaktuje przedstawicieli mediów z dziećmi.
4. Pracownik placówki nie wypowiada się w kontakcie z przedstawicielami mediów o sprawie dziecka lub jego opiekuna. Zakaz ten dotyczy także sytuacji, gdy pracownik  jest przeświadczony, iż jego wypowiedź nie jest utrwalana.
5.W celu stworzenia materiałów medialnych, możliwe jest udostępnienie wybranych przestrzeni placówki mediom. Ostateczną decyzję w tej kwestii podejmuje dyrektor.
6.Dyrektor zleca pracownikom placówki przygotowanie odpowiednich pomieszczeń do produkcji materiałów medialnych, przy jednoczesnym dbaniu o to, aby filmowanie nie obejmowało dzieci obecnych na terenie placówki.

Rozdział VI
Zasady ochrony wizerunku dziecka

§10

Placówka uznając prawo dziecka do prywatności i ochrony dóbr osobistych, zapewnia
ochronę wizerunku dziecka.

1. Pracownikowi nie wolno umożliwiać przedstawicielom mediów utrwalenie wizerunku dziecka (filmowanie, fotografowanie) na terenie placówki bez pisemnej zgody opiekuna dziecka.

2.W celu uzyskania zgody opiekuna dziecka na utrwalanie wizerunku dziecka pracownik
placówki może skontaktować się z opiekunem dziecka i ustalić procedurę uzyskanie zgody. Niedopuszczalne jest podanie przedstawicielowi mediów danych kontaktowych do opiekuna dziecka – bez wiedzy  i zgody tego opiekuna.

3.Jeżeli wizerunek dziecka stanowi jedynie szczegół całości takie jak zgromadzenie,
krajobraz, publiczna impreza, zgoda opiekunów na utrwalanie wizerunku dziecka nie jest
wymagana.

4.Wszystkie osoby nie będące pracownikami placówki, a utrwalające wizerunek dzieci na
nośnikach zobowiązane są do nie wykorzystywania ich w celach niezgodnych z prawem.

§11

1.Upublicznienie przez pracownika placówki wizerunku dziecka utrwalonego w jakiejkolwiek formie (fotografia, nagranie audio-video) wymaga pisemnej zgody opiekuna dziecka.

2. Przed utrwaleniem wizerunku dziecka należy dziecko oraz opiekuna poinformować o tym, gdzie będzie umieszczony zarejestrowany wizerunek i w jakim kontekście będzie wykorzystany (np. że umieszczony zostanie na stronie internetowej placówki w celach promocyjnych).

3.Placówka zapewnia edukację dzieciom na temat zasad ochrony ich wizerunku.

Rozdział VII

Zasady dostępu dzieci do Internetu

§12

1.Placówka zapewniając uczniom dostęp do Internetu, jest zobowiązana podejmować
działania zabezpieczające uczniów przed dostępem do treści, które mogą stanowić zagrożenie dla ich prawidłowego rozwoju, w szczególności zainstalować i aktualizować oprogramowanie zabezpieczające.

2.Na terenie placówki dostęp dziecka do Internetu możliwy jest pod nadzorem osoby prowadzącej zajęcia.

3.Pracownik placówki czuwa nad bezpieczeństwem korzystania z Internetu przez dzieci podczas zajęć oraz w czasie wolnym od zajęć .

4.W przypadku dostępu realizowanego pod nadzorem pracownika instytucji, pracownik instytucji ma obowiązek informowania dzieci o zasadach bezpiecznego korzystania z Internetu. 

5.Placówka zapewnia stały dostęp do materiałów edukacyjnych dotyczących bezpiecznego korzystania z Internetu.

§13

1. Osoba odpowiedzialna za internet zapewnia, aby sieć internetowa organizacji placówki dostępna dla uczniów była zabezpieczona przed niebezpiecznymi treściami, instalując  i aktualizując odpowiednie, nowoczesne oprogramowanie.
2. Informacje o dziecku, które korzystało z komputera w czasie wprowadzenia niebezpiecznych treści pracownik przekazuje Osobie odpowiedzialnej za internet.
3. Osoba odpowiedzialna za internet przeprowadza z dzieckiem,  o którym mowa w punktach poprzedzających, rozmowę na temat bezpieczeństwa w Internecie. Jeżeli w wyniku rozmowy uzyska informacje, że dziecko jest krzywdzone,  podejmuje działania opisane rozdziale IV niniejszej polityki.

Rozdział VIII
Monitoring stosowania Polityki

§14

1. Osoba odpowiedzialna za Politykę Ochrony Dzieci odpowiada za monitorowanie realizacji  niniejszej Polityki w placówce, za reagowanie na sygnały naruszenia Polityki oraz za proponowanie zmian w Polityce.
2. Osoba, o której mowa w punkcie 1 niniejszego paragrafu , przeprowadza  wśród  pracowników placówki  raz w roku  ankietę monitorującą poziom realizacji Polityki.  Wzór ankiety stanowi załącznik nr 3 do niniejszej Polityki.
3. W ankiecie pracownicy placówki mogą proponować zmiany Polityki oraz wskazywać naruszenia Polityki w instytucji.

4. Osoba, o której mowa w punkcie 1 niniejszego paragrafu, dokonuje opracowania wypełnionych przez pracowników placówki ankiet. Sporządza na tej podstawie raport z monitoringu, który następnie przekazuje dyrektorowi.
5. Dyrektor wprowadza do Polityki niezbędne zmiany i ogłasza  pracownikom placówki nowe brzmienie Polityki.

Rozdział  IX
Przepisy końcowe

§15

1. Polityka wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia.
2. Ogłoszenie następuje w sposób dostępny dla pracowników placówki oraz opiekunów dzieci uczęszczających do placówki  poprzez umieszczenie na stronie internetowej placówki.

Załącznik nr 1

imię i nazwisko pracownika                                                                                                        ………………………………

                                                                                                                                                        miejscowość, data

INFORMACJA

Informuję, że jako  pracownik zapoznałem/am się z zapisami Polityki Ochrony Dzieci, regulaminem pracy, zasadami przestrzegania praw dziecka oraz zasadami ochrony  i przetwarzania danych osobowych w  Smart Minds Polska sp. z o.o.
Zapoznanie się z wymienionymi powyżej zasadami potwierdzam  podpisem  .  

Oświadczenie umieszczone zostaje w umowie stanowiącej podstawę mojego zatrudnienia .

                                                                                                                                                     ……………………………………………………………..

                                                                                                                                                                              Podpis

Załącznik nr 2

Monitoring standardów – ankieta

1. Czy znasz dokument Politykę Ochrony Dzieci?

Tak Nie

2. Czy zapoznałeś się z treścią tego dokumentu?

Tak Nie

3. Czy stosujesz w swojej pracy Politykę?

Tak Nie

4. Czy w Twoim miejscu pracy według Twojej oceny przestrzegana jest Polityka?

Tak Nie

5. Czy zaobserwowałeś naruszenie Polityki w swoim miejscu pracy?

Tak Nie

6. Czy masz jakieś uwagi/poprawki do Polityki? Jakie?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

7. Jaki punkt /zagadnienie należałoby do nich włączyć? Dlaczego? Jakie regulacje

proponujesz?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

8. Czy jakiś punkt/zagadnienie należałoby usunąć’? Jaki? Dlaczego?

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

9. Czy jakiś punkt/zagadnienie należałoby zmienić? Jaki? Dlaczego? W jaki sposób?

…………………………………………………………………………………………………………………………………

Standardy Ochrony Małoletnich  

SMART MINDS – Twoje Centrum Edukacji 

Zatwierdzone do realizacji  w dn. 06.08.2024r.  

ZARZĄDZENIE NR 1/ 2024 

Prezesa sieci Smart Minds Polska sp. z o.o. w Warszawie z dnia 06.08.2024r.

Podstawa prawna: 

art.68 ust.1 pkt.6 Ustawy z dnia 14 grudnia 2016r. Prawo Oświatowe (Dz.U. z 2023r. poz.900 tekst jednolity), art.7 pkt.6 Ustawy az dnia 28lipca 2023r.o zmianie ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2023r.poz.1606), art.22b i 22c Ustawy z 13 maja 2026r.o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym (Dz.U. z 2023r.poz.1304 ze zm.)

w sprawie:  Wprowadzenia Standardów Ochrony Małoletnich w Smart Minds sp. z o.o. w  Warszawie.

&1

Wprowadza się Standardy Ochrony Małoletnich w Smart Minds sp. z o.o. w Warszawie (wersja zupełna) stanowiące załącznik nr1 do niniejszego zarządzenia.

&2

Wprowadza się Standardy Ochrony Małoletnich w Smart Minds sp. z o.o. w Warszawie (wersja skrócona) stanowiące załącznik nr2 do niniejszego zarządzenia.

 &3

Zarządzenie obowiązuje od dnia 15.08.2024r. 

• Link do zarządzenia firmy Smart Minds Polska sp. z o.o – Zarządzenie nr.1 Smart Minds Polska sp. z o.o.
• Link do zarządzenia firmy Lektor Personalny Patryk Pallach – Zarządzenie nr.1 Lektor Personalny Patryk Pallach
• Link do zarządzenia firmy MathFriend Magdalena Majewska – Zarządzenie nr.1 MathFriend Magdalena Majewska
• Link do zarządzenia firmy Łukasz Cieśla – Zarządzenie nr. 1 Łukasz Cieśla

116 111 – Telefon zaufania dla Dzieci i Młodzieży

Do pobrania: https://drive.google.com/file/d/1da0cPn7G_vpYPDUbiLn4Rba_VHhhShvz/view?usp=sharing

Gdzie szukać pomocy?

Do pobrania: https://drive.google.com/file/d/1bMWc1YeHaLkE6dKe8xkWxU6smGLvLQVg/view?usp=sharing

Informator o telefonach zaufania, infoliniach, adresach stron internetowych oraz czatach organizacji

pomocowych: 

Powiat Gliwicki – https://wielowies.pl/download/attachment/1915/informator.pdf

Gmina Mierzęcice – https://www.mierzecice.pl/dla-mieszkancow/przewodnik-adresowy/telefony-alarmowe

Prawa dziecka http://brpd.gov.pl/prawa-dziecka

Co to są prawa dziecka?

Janusz Korczak powiedział kiedyś „nie ma dzieci są ludzie”. I to jest prawda. „Dziecko to także człowiek tylko, że jeszcze mały…”. Przecież każdy dorosły kiedyś również był dzieckiem. Tak więc, podobnie jak każdy dorosły, dziecko jest właścicielem pewnych praw i wolności. Nazywają się one prawami człowieka. Źródłem tych praw jest godność człowieka, zwana również człowieczeństwem.

W Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej zapisana jest ona w art. 30: „Przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz  publicznych”.

Z godności wywodzą się dwie zasady: wolność i równość, które są podstawą wszystkich praw człowieka. Wolność oznacza to, że człowiek nie jest własnością kogokolwiek, posiada wolną wolę, może samodzielnie podejmować decyzje i świadomie ponosić za nie odpowiedzialność (dziecko uczy się tego w trakcie dojrzewania). Równość oznacza, że każde dziecko ma takie same prawa i ma być tak samo traktowane przez wszystkich bez jakiejkolwiek dyskryminacji.

Dlaczego wobec tego mówi się o prawach dziecka?
Otóż, ze względu na to, że człowiek przed i po urodzeniu (zwany dzieckiem) nie jest w stanie funkcjonować samodzielnie, uznano, iż do pewnego momentu swojego życia musi pozostawać pod opieką dorosłych.

Kto to jest dziecko?
Konwencja o Prawach Dziecka w art. 1. definiuje „dziecko” jako „każdą istotę ludzką w wieku poniżej osiemnastu lat, chyba że zgodnie z prawem odnoszącym się do dziecka uzyska ono wcześniej pełnoletność”.

W rozumieniu ustawy z dnia 6 stycznia 2000 r. o Rzeczniku Praw Dziecka „dzieckiem jest każda istota ludzka od poczęcia do osiągnięcia pełnoletności (Art.2.1.). Uzyskanie pełnoletności określają  odrębne przepisy(Art.2.2).

Najważniejszymi opiekunami są rodzice. Jednak wtedy, gdy ich zabraknie lub nie wywiązują się ze swoich obowiązków rodzicielskich lub nie dają sobie samodzielnie rady z opieką nad dzieckiem, to państwo w myśl zasady pomocniczości musi im pomóc lub przejąć ich obowiązki.

Art. 72. Konstytucji RP Rzeczpospolita Polska zapewnia ochronę praw dziecka. Każdy ma prawo żądać od organów władzy publicznej ochrony dziecka przed przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem i demoralizacją. Dziecko pozbawione opieki rodzicielskiej ma prawo do opieki i pomocy władz publicznych.

Ale to wszyscy dorośli powinni brać udział w rozwoju umysłowym i fizycznym dziecka, gdyż dzieci są największym bogactwem każdego społeczeństwa i w przyszłości to one będą decydowały o swojej wspólnocie, państwie, globie. Należy je więc bardzo dobrze do tej roli przygotować. Ma to robić rodzic, nauczyciel, lekarz, policjant, polityk itd.

Dziecko nie jest własnością dorosłych. Jest słabsze od dorosłych, dlatego też musi posiadać dodatkową ochronę przed siłą dorosłych. Taką ochronę dają im prawa dziecka zapisane w Konwencji o prawach dziecka. Konwencja powtarza katalog większości praw człowieka, ponieważ
nie ma sensu zapisania np. praw emerytalnych, gdyż w Polsce uzyskuje się je dopiero w wieku 67 lat. Konwencja natomiast zobowiązuje państwo i dorosłych do szczególnego traktowania dzieci. Prawa dziecka, podobnie jak prawa człowieka podzielone są według kategorii na prawa:

 osobiste, umożliwiające rozwój dziecka. Są to: prawo do życia, prawo do tożsamości, prawo do rozwoju, prawo do wychowania w rodzinie, prawo do wyrażania własnych poglądów, prawo do informacji;

 polityczne lub publiczne, dzięki którym dziecko wyraża swoje poglądy i uczestniczy w życiu swojej grupy, społeczności, państwa. Są to prawa: prawo do wyrażania własnych poglądów, prawo do uczestniczenia w stowarzyszeniach;

 socjalne, które są obowiązkami państwa i dorosłych do stworzenia odpowiednich warunków do rozwoju umysłowego i fizycznego dziecka.
Są to: prawo do godnych warunków życia i odpowiedniego poziomu życia, prawo do opieki zdrowotnej, prawo do odpoczynku;

 ekonomiczne, umożliwiające dziecku przygotowywanie się do niezależności materialnej od innych. Najważniejszym jest prawo do nauki; ponadto ochrona prawa pracy podejmowanej, czy to w ramach obowiązku nauki czy wakacyjnego zarobku.

Ratyfikując Konwencję o Prawach Dziecka, państwo i dorośli zobowiązali się do uznania dobra dziecka za najwyższy cel w traktowaniu człowieka – dziecka. Zobowiązali się również do przygotowanie dziecka do dorosłego życia i ochrony dziecka przed wszelkiego rodzaju przemocą (niewolnictwem, handlem ludźmi, wykorzystywaniem seksualnym, pracą przymusową, udziałem w działaniach zbrojnych).

Ponadto, państwa zobowiązały się do dostosowania instytucji publicznych do działań na rzecz ochrony praw dziecka. W Polsce Konstytucja RP z 1997 r. ustanowiła instytucję Rzecznika Praw  Dziecka, który stoi na straży praw i wolności dziecka